ui (de; m; -en; -tje) <Lat. unio>
1 lelieachtig bolgewas 2 de eetbare bol
1 lelieachtig bolgewas 2 de eetbare bol
In deze podcastserie voer ik ongemakkelijke gesprekken. Mooie gesprekken. Ontroerende gesprekken. Pijnlijke gesprekken. Lieve gesprekken. En trage gesprekken.
Ik praat met mensen die door het leven werden geroepen om zichzelf af te pellen. Mensen die durfden delen van zichzelf te laten sterven, om nieuwe delen geboren te laten worden. Mensen die de reis naar binnen maakten, zichzelf daar vragen stelden en zich verzoenden met hun lot. Van hen wil ik leren. Ik ben zó benieuwd! Hoe was hun reis naar binnen? Hoe werden zij volwassen? Wat zouden ze anders doen? Waar is hun oude ik gebleven? En: zouden ze het nog een keer doen? Deze mensen delen hun verhaal. Met mij. En met jou. Veel luisterplezier! |
Die ui is natuurlijk maar een metafoor. Eerst afpellen, dan huilen bij elke schil, en er vervolgens het leven mee op smaak brengen als je de snippers aanfruit.
Flauw of juist treffend? Ach weet je… denken in laagjes is zo gek nog niet. Wist je dat een schilder als Rembrandt zijn schilderijen opbouwde in soms wel twintig laagjes? Dus niet: in één keer d’rop smeren en laten drogen. Nee, hij schilderde laag over laag over laag over laag, waarbij de dunste lagen verf soms maar een duizendste millimeter dik waren. Op die manier lukte het hem om een enorme diepte in zijn schilderijen te krijgen. Die laagjes hebben wij als mens ook. Geboren met een prachtige kern. En daaroverheen allerlei lagen met ervaringen en reacties daarop. Ik ben niet van de school dat al die lagen weg moeten om bij de kern te komen. Nee hoor, elke laag maakt jou tot wie je bent. Maar ik heb het wel graag over die laagjes. Hoe ben je geworden wie je bent? Met uiteindelijk meer bewustzijn, en meer liefde. |
Iedereen glijdt weleens onderuit in het leven. Vaak zijn dat de momenten waarop we het intensiefst leven en meest leren. Toch praten we - daarzo in de buitenwereld - liever over alle dingen die goed gaan.
|
Met als gevolg dat we soms denken dat dát de norm is. Beter voeren we gesprekken over licht én donker. Eerlijke gesprekken dus, over menszijn. Dáár plug ik mijn microfoons voor in. En jij mag meeluisteren!
|