​Rond 2013 begon ik m'n ui te pellen. Anders geformuleerd, ik belandde in een flinke crisis. Op dat moment dacht ik dat ik gek was geworden, in ieder geval abnormaal en sowieso helemaal alleen.

In die crisis leerde ik mezelf kennen. Ik ontdekte hoe belangrijk het voor me is om gesprekken te voeren die mijn ziel voeden. En ik merkte welke rol het donker daarin speelt. M'n ademhaling vertraagt en ik voel het leven stromen.

En nou ja... dan ben ik journalist genoeg om daar een microfoon bij te zetten waardoor jij mee kunt luisteren. Natuurlijk óók omdat ik geloof dat de wereld dit soort archetypische verhalen over vallen en opstaan nodig heeft.

Veel luisterplezier!
Basti.